Op deze pagina staan de ontwikkelingen met betrekking tot de lijfelijke presentaties. Een groot gedeelte is experimenteel, niet alles wordt al toegepast in een theater omgeving. Soms worden de resultaten gebruikt voor mijn grafische werk, zie daarvoor mijn website als beeldend kunstenaar: johngiskes.nl
Panty's en recycled nylons als grondstof voor het maken van kostuums. Dit kostuum vormt een dun laagje over het lichaam.
In dit kostuums zijn naast panty's, nylons verwerkt. Die nylons zijn afkomstig van surplus van de detailhadel.
Dit kostuum bestaat uit twee lagen, eerst een laag als een tweede huid van panty's en daaroverheen een cocon van stukjes pantymateriaal aan elkaar genaaid.
Deze latex kostuums (boven & onder) bestaan uit twee delen, een catsuit waarin de armen zijn opgenomen en een masker met micro gelaserde gaatjes voor zicht en ademhalen.
Het kostuum is bedoeld voor optredens in relatie met beeldhouwwerken. Het zal ook gebruikt worden om te fotograferen in een stedelijke omgeving, als beeld!
Met dit kostuums wordt bij het sculpturale de factor 'tijd' toegevoegd. Dat wordt weergegeven door langzaam de poses te veranderen.
Alles omhullende elastisch membraam waardoor de 'mens' tot sculptuur wordt teruggebracht.
Hier het model in zo'n elastisch membraam.
Bewegen in zo'n omhulling is nog steeds mogelijk. Maar als de lucht er uit wordt gezogen beperkt dat de bewegelijkheid behoorlijk. Maar dan worden meer details van het lichaam zichtbaar.
meubelstof overgooier en bronskleurige tights
tattooshirt en rode tights
combinatie van confectie en eigen werk
Indien mogelijk maak ik gebruik van confectie.
Soms is het zelf maken van de kostuums interessant, omdat ik dan alles zelf in de hand heb.
Het hier getoonde kostuum is nit in de retail te koop, hiervoor ben je op jezelf aangewezen.
Drie foto's van kostuums die in verschillende theatersituaties gebruikt kunnen worden.
Hier een membraan die niet het figuur volgt, er zit meer ruimte in. De artiest kan er zelf aan geven.
Dit is een groot membraam met luchtgaten waardoor langere performances mogelijk zijn. Door de grootte kunnen er ook attributen in meegenomen worden.
De toepassingen van een dergelijk membraam zijn heel breed. Interessant is het vacuum dat met de adem kan worden bewerkstelligd.
Witte pakken die via de nekopening wordt aangetrokken. Gecombineerd met een wit masker is het het kostuum voor Human Sculptures project.
Links en rechts kostuums waarin de armen zijn opgenomen.
Soms is het effect van het kostuums dat van spandex gemaakt is even goed als die van de latex kostuums.
Door de beperking die dit kostuum de artiest oplegt ontstaan er aparte beelden.
Bedekte hoofden, en serie foto's van mijn eigenhoofd dat op allerlei manieren ingepakt is. Het gezicht bepaald in belangrijke mate onze identiteit. Door allerlei lagen over het hoofd aan te brengen wordt de kijker in verwarring gebracht. Interessant om daarmee te experimenteren.
vacuumframe achterkant
vacuumframe voorkant
vacuumframe detail
Geïnspireerd door beeldhouwers worden door mij nu performances ontwikkeld waarin het sculpturale een hoofdrol speelt. Waar bij de beeldhouwers de tijd schijnt stil te staan voeg ik de factor tijd toe. Niet zoals de kinetische beeldhouwers het doen maar door het sculpturale van het menselijk lichaam uit te buiten.
ademvacuum
ademvacuum
Het individu opgesloten in een vacuum cocon danst het verlangen naar een verloren vrijheid. De cocon beschermt tegen de gevaren van buiten, wind en waterdicht de enige verbinding met de buitenwereld een pijpje voor de nodige luchttoevoer. De maatschappij beschermt en de maatschappij verstikt, onderwerping is hoofdzaak voor haar. Konpaku toont in deze performance de ziel van de mens en de mensheid, de schoonheid van de verschrikking.....
Het dringt zich op in veel facetten van het sociale leven: de fantasie analyses van de maatschappij, de achterdocht, de zogenaamde verbintenis van de media met het wereldwijde ondergrondse netwerk van pedofiele notabelen (QAnon). De 17 e eeuwse schrijver Cervantes heeft een complotdenker, idealist en activist omschreven in zijn boek ‘De geestrijke ridder Don Quichot van de Mancha’. In mijn werk als performer/fotograaf plaats ik Don Quichot in de huidige tijd.
Het onbeschermde lichaam vol van schaamte en onbenulligheid klaar maken voor een voorstelling, het ritueel van de verandering van het lichaam naar een nieuwe entiteit. Ik stroop het dunne elastische vlies over mijn bleke vormen, bedekkend met de kleur en de glans van het vlies. Het zuigt zich vast aan de oneffenheden van het vlees en de botten, het simplificeert door de eenvoudige gelijkheid van die nieuwe huid, de rode vlekjes en de haren bedekkend onder het glimmende vlies. Dan is er alleen vorm, steeds veranderend als de scharnieren buigen, de onderarm zich plots van boven het hoofd naar achter de rug verplaatst. Ik ben uit mijzelf getreden er is geen schaamte meer die mij verlamt er is een vrijheid voor in de plaats gekomen, een grenzeloosheid. Het concept van de voorstelling zit in mijn lichaam als de cadans van de vertelling, abstract en meedogenloos. De toeschouwers zoeken wanhopig naar een betekenis binnen hun tekort schietend referentiekader. Adembenemend ma
Onlangs heb ik een serie fotomontages gemaakt naar aanleiding van het Jeroen Bosch festival in Den Bosch. De figuren in de montages worden gevangen houden in strakke elastische vliezen door hun kwelgeesten. Taferelen uit de hel weergegeven in versteend geloof, verzonken in vloeren en verteerd door planten op de aarde aan de grens met het water. Een recent werk geïnspireerd op het werk de schilder Jeroen Bosch meer hiervan en ander werk kunt u vinden op mijn webite: johngiskes.nl